*** Շատ երազելուց . . .

Շատ երազելուց դարձել էր բեզար,
Ու չկար, չկար փրկութեան հնար.
Կեանքը շաղւել էր անուրջների հետ
Ու դարձել էր մի քողարկւած կոշմար.
Յետոյ մտածեց. . . չապրելու մասին,
Յետոյ մտածեց՝ չկայ ճանապարհ,
Յետոյ մտածեց՝ երազն էլ է սին,
Ոչ մօտենում է, ոչ չքւում ի սպառ.
Խորհեց։ Քուն մտաւ։ Բայց դարձեալ երա՜զ,
Այս անգամ սէրը մերկ էր ու պայծառ,
Ու կեանքի հիւթը իր երակներում
Վարար կաթի պէս պղպջում էր վառ…

Յետոյ հասկացաւ, որ կարժի ապրել,
Թէկուզ հէնց միայն երազի՜ համար…

7.5.92