ՓԻՐՈՒԶԱՓԱՅԼ …


Շուրջս յաւիտեան գիշեր է խաւար
Սա քաո՞ս է, թէ՞ անխօս երազ է.
Դու լռութեան մէջ
Այս անծայր, անծայր

Շունչ, իմաստ ու գոյն, լոյս ես
փիրուզէ:

Առարկաները ննջում են անսէր,
Ոչ ոք չի խզում
Անդորրը նրանց.
Ձայն չտաս՝ կապրի նինջն այս դարե՜ր.
Կապրի՞, բայց ո՛չ, սա

Մա՛հ է արդարին՝
Վախճան է ի սպառ։

Քո հայեացքը այն կապոյտ գիծն է ձիգ,
Որ ասեղի պէս

Կարում է իրար՝

Մութի թելերն ու ծւէնները՝ պիրկ,
Որպէսզի յուշը

չմնայ թշւառ։

Որպէսզի մարդը նայի հայելու մէջ,

Տեսնի իրեն ու՝
Մի քիչ կեանք պայծառ.

Որպէսզի մարդը
Նայի խաւարին
Ու զգայ՝ սիրոյ մոմը տաք է, վառ…։

Պատերին վահան, թուր, սակր ու տապար,
Անկողնում՝ դիմակ,
Կախիլին՝ վարսեր.

Այս ինչ՞ է եղել աշխարհին արար,
Այս ու՜ր են գաղթել

Կեանք, ժպիտ ու սէր։

Այդ ո՜ւր մեկնեցին կարապները կաթ,
Որտե՞ղ թխսեցին տատրակները հէգ.
Այդ որտե՜ղ լրւեց լուսինը արծաթ,
Որտե՞ղ փշրւեց

«Երգ»-ը հրաշէկ…։

…Եւ այս բոլորի, բոլորի՜ համար,
Կրկնւող լոյսի, խաւարի համար,
Այս աշխարհ կոչւած մոլորի՝ համար,
Մենք այլեւս պիտ…չսիրե՞նք իրար։

. . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . .

Շուրջս յաւիտեան մի մութ երազ է.
Դու շունչ ես, իմաստ, գոյն ես փիրուզէ…

15.5.03

No comments: