ԳԻՇԵՐԱՅԻՆ ԿԱՐՕՏ
Գիշեր է, այնպէս կարօտել եմ քեզ,
Լռութիւնդ նուրբ, հմայքդ հրկէզ,
Որ թւում է թէ՝ ոչինչ աշխարհում
Չի եղել այսքան առինքնող ու հեզ։
Գիշեր է, այնքան կարօտել եմ քեզ,
Որ թւում է թէ լոյսերն ամենուր
Մարւել են, որ քեզ է՛լ չգտնեմ ես,
Կամ հակառակը՝ գամ անտե՜ս, անլո՜ւր…
Գիշեր է, այնպէս կարօտել եմ քեզ,
Աչքերդ համեստ, վարսերդ ոսկէ,
Որ բաւական է նայել՝ լուռ, անտես,
Էլ պէտք չե՜ն բառեր, էլ պէտք չե՜ն խօսքեր։
Գիշեր է, այնպէս կարօտել եմ քեզ,
Որ մէկ հպումը կը վառի լոյսեր,
Յաջորդ հպումով արդէն հրակէզ
Կորած արեւը կը բարձրանայ վեր…
Սակայն… գիշեր է, կարօտել եմ քե՜զ…
19.7.03
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment