ԱՆՁՐԵՒՈՏ ԳԻՇԵՐ

Մեր մտերմութեան գիշերն առաջին
Այնուհետ կոչւեց «Անձրեւոտ գիշեր»,
Հիմա էլ կրկին գիշեր է, անգին,
Ու մայթին՝ խելառ անձրեւի շիթեր։

Այնուհետ քանի՜ նամակներ, էջեր,
Այնուհետ քանի՜ հանդիպում կարճ, կէս,
Այնուհետ քանի՜ դէմքեր ու աչեր,
Սակայն կրկին, ես տես՛ սիրում եմ քե՜զ։

Այնուհետ քանի ժխոր, անցուդարձ,
Այնուհետ քանի դադար անդադար.
Այնուհետ քանի փսփսուք, կասկած,
Այնուհետ քանի արգելք ու պատւար։

Այնուհետ քանի երթ ու վերադարձ,
Այնուհետ քանի յոյսի թոյլ նշոյլ,
Այնուհետ քանի մրրկում, անսանձ,
Այնուհետ քանի խաւար աստղաբոյլ։

Սակայն ես կրկին լոկ սիրում եմ քե՛զ,
Ինչպէս չոր մայթը՝ անձրեւի շիթեր.
Զի մեր միացման թւականը կէզ
Այնուհետ կոչւեց՝ «Անձրեւոտ գիշեր»…

17.11.04