ԽՈՐՀՐԴԱՒՈՐ ԿԱՐՕՏ
Մի խորհրդաւոր կարօտ է հիմա սիրտս ներխուժում,
Ես եմ ու մի կին, որի աչքերն է սեւորակ մուժում
Ու մենք քայլում ենք երկար մայթերով, ասես անրջում
Այդ կարօտը ինձ նւաղեցնում է, բայց նաեւ բուժո՛ւմ։
Այդ մայթերն երկար աշխարհն են մեզ հետ դարձնում ու քաշում,
Մենք զուգահեռ ենք քայլում, բայց նաեւ իրար ենք դաջւում.
- Երկու զուգահեռ գիծ հանդիպում են միայն յաւերժում,
Ուստի մենք քայլում ու անհուններն ենք բաժանում, մաշում։
Պողոտան գնում, սակայն տարածքը ասես մեզ կպչում,
Զատւում է ամէն քառուղու վրայ ու նորից խաչւում.
Դրա համար էլ ո՛չ մեղք ենք զգում եւ ո՛չ մեղանչում,
Անսահման տուժում, բայց սահմանները երբէք չենք ջնջում։
Մի խորհրդաւոր կարօտ է հիմա սիրտս ներխուժում…
24.11.94
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment