ՈՒՐՒԱԿԱՆ
Գիտեմ՝ վաղը, երբ ճերմակեն արդէն մազերս արծաթ,
Իմ երգը գրկած մի աղջիկ պիտի գիշերը լացի.
Նա պիտի յուշի քո այն հեռաւոր օրերը անցած,
Երբ որ իմ դիմաց փակեցիր բոլոր դռները դարձի…
Նա պիտի լինի քո մանրակերտը, որ էիր այսօր,
Նա պիտի քեզնից ինչ-որ երանգ ու բուրմունք ունենայ.
Պիտի ջերմ սիրոյ հեռու նշոյլը երազի անզօր,
Ինձ համար՝ ոչինչ, բայց մէկի համար պիտի դառնայ նա։
Եւ երբ իմ անւամբ նա իր «անանուն» նամակը ղրկի,
Ինձ պիտի թւայ՝ քեզնից եմ առնում ուշացած բացիկ.
Իմ ուրւականը պիտի քո-նրա գրածը գրկի
Ու ցամաք աչքս պիտի ձեզ վրայ հեկեկայ, լացի…
21.2.89
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment