ԻՄ ՉԱՐ, ԻՄ ԱՆՄԵՂ

Դու մերժո՞ւմ ես ինձ…
—Անշուշտ դու էլ քո

պատճառներն ունես,—

Իսկ ե՞ս…

Տանջւել եմ
Ողջ ապրողների մահւան սարսափով,
Ողջ մեռելների կարօտով՝ կեանքին.

Ու հիմա կրկին՝

Նորից նոր տաժանք,
Նորից նոր կարօտ,
Նորից նոր կորուստ
Ու նորից նոր… Հի՜ն միամտութիւն,

Որից փրկւելու

Ոչ մի զէնք չունեմ,
Որից փրկւելու
Ոչ մի ելք չունեմ,
Ոչ մի ձեռք չունեմ,
Սակայն… ե՛րգ ունեմ.
Երգում ինչպէս միշտ՝

Վէրք ու հեւք ունեմ,
Հեւք ու վէրք ունեմ,

Սակայն այս անգամ,

Ո՜չ, երգ էլ չունեմ,
Լոկ կռահում եմ՝
Դու մերժում ես ինձ

եւ անշուշտ յարգի
պատճառներ ունես,

Իսկ ե՞ս…

Ի դիմաց
Սարսափում եմ ողջ ապրողների չափ,

Կարօտում եմ ողջ մեռելների տեղ։

Իմ լա՜ւ, իմ ահե՜ղ,
Իմ վա՜տ, իմ անմե՜ղ…

26.2.04