ԽԵՆԹ ՎԱՐԴԵՐ
Ծիծերիդ հետքը ափերիս վրայ,
Վառւում է այրւող արիւնի նման.
Ծոցիդ մեղմ բոյրը խենթ ու անխնայ
Գուժում է մի կեանք… աւետում մի մահ…
Մի կեանք առանց քեզ՝ առանց արեւի,
Մի կեանք քեզանից յետոյ, ախ, յետոյ,
Մի մահ, որ պիտի հասնի ու տեւի
Քո գիրգ գրկի մէջ, ոտներիդ ներքոյ…
Այրւող ձեռքերով փեղկերն եմ բացում,
Դրսում լացում է անձրեւ մի մթին.
Մերկ պարտիզակն է դողդոջում ցածում,
Յիշելով իր խենթ վարդերը դեղին։
14-15.12.68
11.2.89
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment