ԿԾԻԿ

Քեզ ասացի՝ մի՛ գնա, վերադարձել ես, բարի՜,
Լուսաբաց է քեզ համար, թերեւս մեզ… չորս տարի…
Քեզ չսիրել չեմ կարող, մեղքս պատմիր լոկ բարձին,
Բայց ողջ աշխարհ է սպասում հարկադրեալ իմ դարձին։

Դու գնացիր ու եկար, աշխարհների՜ այցելու,
Ինձ ժամ չեղաւ քեզ նոյնիսկ թաքնաթաքուր լացելու.
Դու աշխարհից ես գալիս, ոչինչ տխուր չես ասում,
Իսկ ես ուրախ չեմ գնում, ինձ աշխարհ ցա՛ւ է սպասում։

Գուցէ ասում ես՝ գնա, զի մնալս բան չարժի.
Չեմ ասում՝ ես քաշեցի, քիչ էլ հիմա դու քաշիր.
Մենք է՛ն գլխից ենք կտրել նուրբ թելը մեզ միացնող,
Դրա համար ենք անցնում իրար կողքից որպէս զով…։

Գուցէ մի օր հանդիպենք աշխարհի այլ փողոցում,
Հանդիպումն այդ մեր թելին բերի մի նոր հանգուցում.
Այնպահ կասես՝ ասացի գնա՛, ինչո՞ւ ետ դարձար.
Ես էլ կասեմ՝ աշխարհ է, թելի կծիկ բազմածալ…

2.2.94