ԻՄ ՄԱՐԻԱՄ, ՄԱՐԻ
Երբ սիրոյ հարցում խորտակւեցի խիստ,
Երբ կեանքս մթնեց ու մնաց թերի,
Արդէն ճզմում էր, ճզմում բախտը բիրտ,
Ու ես քեզ տեսայ, իմ Մարիամ, Մարի…
Բայց մինչ այդ մթնում աստղն աչքով արեց,
Լուսինը ասաց՝ քիչ էլ համբերի.
Զեփիւռն շշնջաց՝ իմ պարո՜ն, իմ մե՜ծ,
Ու ես քեզ տեսայ, իմ Մարիամ, Մարի…
Բայց մինչ այդ շողիկն թէ՝ լա՛ւ կը լինի,
Արեւիկ կը գայ, բնաւ չես սառի,
Վառ արփին ասաց՝ կը տամ վառ գինի,
Ու ես քեզ տեսայ, իմ Մարիամ, Մարի…
Երախտապարտ եմ ես բոլոր նրանց,
Աստղ, լուսին, զեփիւռ, երազիկ բարի,
Նրանց, որ դո՛ւ ես՝ վառ փունջը կանանց.
Ու ես քեզ տեսայ, իմ Մարիամ, Մարի…
9.7.96
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment