ՄԻԱՅՆ ԱՍԷԻ…
Անցնէի բոլոր ծառերի միջով,
Անցնէի ոլոր փողոցներով մութ,
Անցնէի վերջին ձեր կամուրջն էլ ցուրտ,
Ու վերջին հեւքի իմ վերջին շնչով
Միայն ասէի՝ շատ եմ կարօտել…
Անցնէի ինքս իմ դիմաց վէճով,
Անցնէի մի քիչ վրդոված խղճով,
Մեծ տառապանքով,
Բաւարարւէի անդորրի՝ քչով,
Միայն ասէի՝ շատ եմ կարօտել։
Մի քիչ պար գայի սառցի ապակուն,
Մի քիչ ման գայի, թրջւէի մի քիչ,
Ճիւղից լսէի
կասկածելի ճիչ,
Ճամբաս ուղղէի,
Գայի դուռդ ճիշտ,
Միայն ասէի՝ շատ եմ կարօտել։
Մէլ էլ դառնայի զղջած, փոշմանած,
Մէկ էլ դառնայի վէրքը թշնամեաց,
Վերադառնայի թեթեւցած խղճով,
Մէկ էլ…
Թո՛ղ լինէր որեւէ ոճով,
Միայն ասէի, ասէի հաստատ՝
շատ եմ կարօտել,
կարօտել եմ շա՜տ…
11.12.03
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment