ՁԻԹԵՆԻ
Քո տաք շրթերի գոյնը
Կարմրաշէկ
Սրտիս արիւնն է կաթեցնում
բուռ-բուռ…
Սատափ իրանիդ՝
Ստինքներդ նուռ
Ժայթքում են որպէս
Լուսէ կաթնաղբիւր.
Քո մարմնի բոյրը
-Խունկ ու ձիթենի,-
Կարող է վառել
Հազարմէկ տաճար,
Որտեղ ծնկում են
Քրմերը բոյլ-բոյլ,
Բայց չեն գտնում
Քեզ մի պահ տիրելու
չափ՝ կեանքի՜ պատճառ…
Իմ արեւակէզ,
Իմ մշտադալար։
20.9.89
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment