*** Բո՛ց լինէի, այրէի . . .

Բո՛ց լինէի, այրէի ճանապարհը, մարգ ու սէզ,
Ճեղքելով խաւը մութի, հրկիզէի ինձ ու քեզ…

Ասում են թէ՝ կրակի գիւտը վաղուց է եղել,
Սու՛տ է, հուրը այս գիշեր ես իմ ներսից եմ պեղել

Ու դաղել եմ երազիս զմրուխտ թուրը, ջրդեղել,
Մեզ բաժանող խաւարի կանաչ արիւնը հեղել։

Կանաչ մէգն այդ դառել է այս գիշեր ինձ լոկ պատանք,
Երազ - թուրիս փայլերը իր մէջ ցանցող մի պատեան։

. . . . . . . . .
. . . . . . . . .

Բո՛ց լինէի, այրէի ճանապարհը, մարգ ու սէզ,
Ճեղքելով խաւը մութի, հրկիզէի ինձ ու քեզ…։

29.12.95