ԱՐՆԱԳՈՅՆ ԿԱՐՕՏ
Ծիրան իրիկւայ ծւէնների տակ
Կարօտել եմ այն շէկին քաղցրակաթ,
Ու նուռ արեւի կեղեւ-շերտում տաք՝
Միւսի բոսոր շրթները ակաթ։
- Եարոտե՜լ եմ, եարոտե՜լ եմ, եարոտե՜լ եմ…
Սուրմայ գիշերւայ գծերում անտակ
Կարօտել եմ այն սեւին սաթահատ,
Ու լուսնի արծաթ փայլերում յստակ՝
Այն մէկին, որ ձիգ շուք է միգապատ։
- Կարօտե՜լ եմ, կարօտե՜լ եմ, կարօտե՜լ եմ…
Ողջ գիշեր այսպէս քայլելուց յետոյ,
Այսպէս արբելուց, երազից այսքան,
Սրտիս տեղ սո՛ւր է արդ կրծքիս ներքոյ,
Որով կտրել եմ անցեալ—ապագան։
- Արնոտե՜լ եմ, արնոտե՜լ եմ, արնոտե՜լ եմ…
Նաւասարդ -94
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment